Στο σταυροδρόμι για την Πελοπόννησο και την Θήβα, η Δυτική Αττική υπήρξε κοιτίδα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού όπου ήκμασαν τα Μέγαρα, η Ελευσίνα, οι Παγές, τα Αιγόσθενα, κ.α.. Κέντρο της Δυτικής Αττικής είναι η ΕΛΕΥΣΙΝΑ που υπήρξε μια από τις πέντε ιερές πόλεις της Αρχαίας Ελλάδας.
Κατά τη μυθολογία...
Είναι το βουνό όπου ένοιωσε τα βαριά βήματα του Ηρακλή. Βοσκός ο Ηρακλής στα δεκαοχτώ του χρόνια ανεβοκατέβαινε καθημερινώς με τα κοπάδια τον Κιθαιρώνα. Μία ημέρα έκοψε ένα χοντρό κλαρί ελιάς και μ΄αυτό έφτιαξε το μυθικό του ρόπαλο όπου και κατάφερε να σκοτώσει το λιοντάρι του Κιθαιρώνα που είχε γίνει φόβος και τρόμος της περιοχής.
Είναι το βουνό όπου ένοιωσε τα βαριά βήματα του Ηρακλή. Βοσκός ο Ηρακλής στα δεκαοχτώ του χρόνια ανεβοκατέβαινε καθημερινώς με τα κοπάδια τον Κιθαιρώνα. Μία ημέρα έκοψε ένα χοντρό κλαρί ελιάς και μ΄αυτό έφτιαξε το μυθικό του ρόπαλο όπου και κατάφερε να σκοτώσει το λιοντάρι του Κιθαιρώνα που είχε γίνει φόβος και τρόμος της περιοχής.
Ο Κιθαιρώνας ήταν χώρος διαμονής της θεάς Αρτέμιδος. Η Άρτεμις ήταν υπερβολικά σεμνή και ιδιαίτερα εκδικητική σ΄όποιον έδειχνε απέναντί της ερωτικές διαθέσεις. Μία μέρα είχε πάει στον Κιθαιρώνα για κυνήγι μαζί με τα σκυλιά του ο Ακταίωνας, ο οποίος είχε μάθει την τέχνη του κυνηγίου από τον κένταυρο Χείρωνα. Κι΄ενώ περιπλανάτο στο βουνό έτυχε να δεί την θεά αρτεμη που λουζόταν σε μια δροσερή πηγή παρέα με τις Νύμφες. Η αρτεμις εξοργίστηκε που είδε τον Ακταίωνα (νομίζοντας ότι αυτός έχει ερωτικές διαθέσεις) και τον μεταμόρφωσε σε ελάφι. Μα μόλις έγινε αυτό τα σκυλιά του Ακταίωνα βλέποντας μπροστά τους ενα ελάφι όρμησαν επάνω του και τον κατασπάραξαν. Λέγεται δε ότι το θλιμμένο βλέμμα των ελαφιών είναι απο την στεναχώρια του Ακταίωνα.
Ο Λαίος παντρεύτηκε την Ιοκάστη ή Επικάστη οπως την καλούν μερικοί και υπήρχε χρησμός που του μήνυε να μην κάνει παιδί γιατί επρόκειτο να σκοτωθεί απο το ίδιο του το παιδί. Αυτός μία μέρα τύφλα στο μεθύσι πλάγιασε με την γυναίκα του. Κι όταν γεννήθηκε το παιδί το δώσε σ΄ενα βοσκό να το πετάξει αφού πρώτα του τρύπησε τους αστραγάλους με καρφιά. Ο βοσκός απέθεσε το βρέφος στον Κιθαιρώνα. Το βρήκαν όμως οι Βουκόλοι του Πολύβου, βασιλιά των Κορινθίων, το παίρνουν και το πηγαίνουν στην γυναίκα του βασιλέως την Περίβοια. Εκείνη υιοθέτησε το παιδί, του θεράπευσε τα πόδια και το ονόμασε Οιδίποδα γιατί είχε πρήξιμο (οίδημα) στα πόδια από τις πληγές.
Ο Κιθαιρώνας πήρε το όνομα του από τον βασιλέα των Πλαταιών Kithairon. Ο Kithairon σκότωσε τον αδελφό του Ελικώνα γι΄ αυτό οι θεοί του Ολύμπου έδωσαν στα δυο γειτονικά βουνά αντίστοιχα τα ονόματα Kithairon και Elikon. Τον Κιθαιρώνα τον έκαναν κατοικία των Ερινυών και τον Ελικώνα κατοικία των Μουσών.
Οι διαβάσεις του, πολύ λίγες και δύσβατες, είχαν πάντα στρατιωτική αξία. Πριν από τη μάχη των Πλαταιών, ο Μαρδόνιος κατέλαβε αυτές τις διαβάσεις και απείλησε σοβαρά τον Ελληνικό στρατό. Η διάβαση που περνάει από τα σημερινά Βίλια υπήρξε πάντοτε σημαντική για τη δράση των Μεγαρέων κατά της Βοιωτίας· έτσι ο Αγησίλαος το 378 και το 377 π.Χ. πολεμώντας κατά των Θηβών, κατείχε αυτή τη διάβαση ως γραμμή υποχώρησης· αντίθετα, τον επόμενο χρόνο οι Θηβαίοι και οι Αθηναίοι κατέλαβαν τη διάβαση αυτή και απέκρουσαν τον Κλεόβροτο. Γι' αυτό οι Αθηναίοι ανταγωνίζονταν τους Θηβαίους για την κατοχή αυτών των διόδων.
Βυζαντινή Εποχή
Σύμφωνα με την τοπική λαϊκή παράδοση, οι πρώτοι κάτοικοι ζούσαν στο Παλαιοχώρι και απήχθησαν από πειρατές που τους μετέφεραν στην Ιταλία για να τους πουλήσουν ως δούλους. Από το Παλαιοχώρι διασώζονται σήμερα ερείπια, καθώς και το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Όσοι κάτοικοι διασώθηκαν από την αρπαγή εγκατέλειψαν το Παλαιοχώρι και δημιούργησαν περίπου το 1230 μ.Χ. το σημερινό χωριό Βίλια.
Παλαιοχώρι -Αγ. Γεώργιος
Τουρκοκρατία
Κατά την τουρκοκρατία, η περιοχή αποτελούσε έκταση του Δερβενίου στη Μεγαρίδα, το οποίο διαφέντευε ο Πασάς. Οι Βιλιώτες έδωσαν το παρών στην επενάσταση του 1821, προσφέροντας τη βοήθειά τους κατά την πολιορκία της Κορίνθου, της Θήβας, της Χαλκίδος, της Λιβαδειάς, αλλά και στην Ακρόπολη των Αθηνών.
Τα Αιγόσθενα ήταν σημαντικό λιμάνι και οχυρό στον Κορινθιακό κόλπο, στα βόρεια σύνορα της Μεγαρίδας. Η καίρια θέση του στο δρόμο που από τη θάλασσα οδηγούσε στην Αθήνα, αλλά και η εγγύτητά του στη σημαντικώτερη τότε δίοδο από τη Βοιωτία προς την Αττική και την Κορινθία οδήγησε τους Αθηναίους στην οχύρωση της ακρόπολης αλλά και του υπόλοιπου οικισμού κατά τον 4ο αι. π.Χ. Για λίγες δεκαετίες προς το τέλος του 2ου αι. π.Χ. ήταν στην κατοχή των του Κοινού των Βοιωτών και ανεξάρτητο μέλος της Αχαϊκής Συμπολιτείας από το 192 π.Χ. ως τη ρωμαϊκή κατάκτηση.
Το φρούριο των Αιγοσθένων (στο σημερινό Πόρτο Γερμενό) χρονολογείται στον 4ο-3ο αιώνα π.Χ. και θεωρείται το καλύτερα διατηρούμενο αρχαίο κάστρο. Λόγω της παραμεθόριας θέσης του, ανήκε κατά καιρούς στους Μεγαρείς και τους Αθηναίους, ενώ υπήρξε μέλος της Αχαϊκής Συμπολιτείας και για σύντομο χρονικό διάστημα του Κοινού των Βοιωτών.
Φρούριο στο Πόρτο Γερμενό
Τα Αιγόσθενα ήταν το κέντρο της λατρείας του μάντη και θεραπευτή ήρωα Μελάμποδα και χάρη στο σχετικό ιερό τα αναφέρει και ο αρχαίος περιηγητής Παυσανίας. Στην ετήσια γιορτή του ιερού τελούνταν αγώνες. Στα πρωτοχριστιανικά χρόνια ο οικισμός πρέπει να είχε μια σχετική άνθηση, αν κρίνει κανείς από τα θεμέλια της βασιλικής που απέμειναν. Κατά την Τουρκοκρατία η περιοχή ήταν σχεδόν τελείως έρημη κι έτσι το οχυρό διατηρείται σε πολύ καλή (σε σχέση με την αρχαιότητά του) κατάσταση καθώς τα υλικά του δε χρησιμοποιήθηκαν για το χτίσιμο κάποιου νεώτερου οικισμού.
Υποσμηναγός Ιωάννης Σακελλαρίου: ήρωας του Ελληνοϊταλικού πολέμου.
Η καταγωγή του ήταν από τα Βίλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου